Een professionele klant krijgt een schadevergoeding van 1.718 euro aangerekend bij het overschakelen naar een andere leverancier. De klant betwist deze schadevergoeding. Hij is van mening dat hij een jaarlijks verbruik heeft van minder dan 50 MWh, waardoor artikel 18 § 2/3 van de elektriciteitswet van toepassing is. Dat bepaalt het volgende:
De huishoudelijke afnemer of de K.M.O. heeft het recht een overeenkomst, zowel van bepaalde duur als van onbepaalde duur, voor de continue levering van elektriciteit op elk ogenblik te beëindigen mits van een opzegtermijn van één maand wordt nageleefd.
Hij dient dan ook een klacht in bij de Ombudsdienst.
De leverancier deelde aan de Ombudsdienst mee dat het jaarlijkse verbruik van de klant 52 MWh bedraagt, waardoor de klant niet kan aangemerkt worden als een kmo en er wel een schadevergoeding aangerekend mag worden.
De Ombudsdienst heeft contact opgenomen met de netbeheerder en een historiek van het verbruik opgevraagd. Hieruit bleek dat voor de voorgaande jaarlijkse periode de klant een verbruik had van 47.638 kWh. Aangezien dit onder de grens van 50 MWh ligt, werd de leverancier verzocht om de aangerekende schadevergoeding te crediteren.
De leverancier was hiertoe bereid en heeft een creditnota ten bedrage van 1.718 euro opgemaakt.