Mevrouw C. ontving als eigenaar een hoge factuur voor een bedrag van 3.034,45 euro voor de periode van 03/09/2010 tot 10/09/2011 dat haar pand leeg stond tussen twee huurders. Zij beschikte over een document met de eindmeterstanden van de vorige huurder, ondertekend door het immokantoor.
Mevrouw betwiste de meterstanden en verbruiken die in deze korte periode werden aangerekend.
De heer I. betwist het verbruik dat de netbeheerder in april 2011 heeft gefactureerd voor een bedrag van 31.497,93 euro voor de periode van 18/09/2002 tot 31/08/2010 tegen het tarief ‘zegelbreuk’.
Mevrouw L. betwistte het aangerekende verbruik door een bepaalde leverancier omdat zij geen contract ondertekende en dit voor de periode van 30/09/2012 – 23/10/2012. Zij ondertekende wel een contract bij een andere leverancier. De leverancier die de aanrekening deed is deze van de vorige huurders die het pand verlieten op 30/09/2012.
Het gezin van de klager bestond uit 3 personen en had bijgevolg recht op 400 kWh gratis elektriciteit volgens het Vlaamse Energiedecreet. Omdat het gezin beschikte over zonnepanelen bedroeg het netto jaarverbruik slechts 81 kWh. Op de afrekeningsfactuur werd evenwel geen gratis elektriciteit toegekend omdat het gebruik slechts 81 kWh bedroeg en dus minder dan de gratis 400 kWh., Volgens de leverancier kon de gratis elektriciteit dan ook niet toegekend worden wanneer het verbruik lager ligt dan de hoeveelheid waarop men recht heeft.
De heer S. kreeg een verbruiksfactuur toegestuurd nadat er door de distributienetbeheerder werd vastgesteld dat er voor de periode van 01/07/2013 tot 16/09/2013 gefraudeerd was.
De heer S. betwist dat er met de meters geknoeid is aangezien hij tijdens de maanden juli en augustus afwezig was (kopie van het paspoort van de klager met daarin de stempel van de buitenlandse douane dd. 08/07/13, de datum waarop hij het grondgebied heeft betreden, alsook de stempel dd. 28/08/13, de datum waarop hij het grondgebied heeft verlaten).
Mevrouw P. contacteerde de distributienetbeheerder om haar EAN-code en meternummer te ontvangen, zodat ze zich kon inschrijven bij haar leverancier. Daarbij ontving ze een foutieve EAN-code met de gegevens van een hoogspanningsmeter.
De leverancier schreef haar zonder controle op deze EAN-code in. Mevrouw P. ondertekende aldus een contract voor de professionele meter en kreeg hierna facturen voor een maandelijks opgenomen verbruik van 2.800 euro.
De heer D. heeft op 14 maart 2014 van de distributienetbeheerder een verbruiksfactuur ontvangen voor de periode 28 mei 2008 tot 18 januari 2009. De heer D. betwist deze factuur op grond van de vijfjarige verjaring (art. 2277 Burgerlijk Wetboek ).
De heer M. ontving in 2011 een facturatie van zijn distributienetbeheerder voor zijn vorig adres voor de periode 2007-2008 voor een bedrag van 376,47 euro voor elektriciteit en 413,47 euro voor aardgas.
Na zijn intrede op zijn nieuw adres had de heer M. zich ingeschreven bij een commerciële leverancier, waarbij hij echter op de foutieve EAN-codes werd ingeschreven Omdat er op zijn meter niemand ingeschreven was en er geen verbruik werd betaald, heeft de distrivutienetbeheerder het verbruik aan de heer M. aangerekend.
De heer L. ontving bezoek van een vertegenwoordiger van een leverancier. De heer L. wou het aanbod van de vertegenwoordiger nog even bekijken en besloot om het contract nog niet te tekenen. Enkele weken later ontving hij plotseling voorschotfacturen van deze nieuwe leverancier.
Deze nieuwe leverancier was van mening dat er een ondertekend contract was en maakte de heer L. daarvan een kopie over. De heer L. had dit contract echter nooit ondertekend en was dus van mening dat er schriftvervalsing was gebeurd.
Op 18 september 2013 werd mevrouw B. haar meter vervangen omdat deze defect was. Hoewel mevrouw nog kon verbruiken, registreerde de meter geen verbruik meer. Nadat de meter vervangen was, werd het verbruik in de periode van het defect herberekend op basis van het historisch verbruik.