Na de aankoop van haar woning in oktober 2011 nam mevrouw D. contact op met de leverancier van haar keuze om zich in te schrijven met de meterstanden die werden opgenomen bij de verkoop.
Bij de oude leverancier had de vorige bewoner zich reeds uitgeschreven in september 2011 en de meterstanden telefonisch doorgegeven. De meterstanden die telefonisch werden doorgegeven verschilden van de meterstanden opgenomen bij de verkoop van de woning.
Toen de heer en mevrouw S.-V. de distributienetbeheerder contacteerden om een afspraak te maken voor een meteropneming, bleken hun adres en meternummers bij dit energiebedrijf niet gekend te zijn. Daarop volgden nog vele contacten, zonder dat het probleem enigszins uitgeklaard raakte. Het werd nog erger toen zij op zekere dag moesten vaststellen geen gastoevoer meer te hebben.
De netbeheerder maakte gedurende een periode van 6 jaar (van 14 januari 2004 tot 30 april 2010) steeds schattingen waarbij de meterstand telkens 0 bedroeg. Op 1 december 2010 ontving hij van de leverancier een meterstand van 8.001 m³. De netbeheerder rekende dit gehele verbruik aan voor een periode van 30 april 2010 tot 1 december 2010 (80.400 kWh) waardoor de klant dus plots een heel hoge factuur ontving.
Op 4/11/2003 sloot de klant zich aan bij een leverancier en tot en met 2010 genoot hij het sociaal tarief voor gas en elektriciteit.
Vanaf 2011 was de klant niet langer gerechtigd op het sociaal tarief. In maar 2011 nam hij hierover contact op met de leverancier om te kiezen voor de voordeligste tariefformule van de leverancier, maar dit resulteerde niet in een aanpassing van de tariefformule.
De heer F. werd voor zijn energievoorziening reeds enkele jaren beleverd door zijn distributienetbeheerder. Geruime tijd verliep die energielevering via een budgetmeter.
Toen hij op een bepaald moment vaststelde dat zijn achterstallige schulden bij de distributienetbeheer aangezuiverd waren, kreeg de heer F. toestemming om over te stappen naar een commerciële leverancier. Echter, tot zijn verbazing ontving hij na deze overstap nog een aanzienlijke factuur ten belope van 1.064,80 euro.
Er is een BTW - tarief van 21% toegepast terwijl het gebouw voor strikt privégebruik bestemd is. De heer O. wil dus dat het correcte tarief van 6% wordt toegepast.
Sinds 2004 was er op het adres van de heer V. geen meteropname meer gebeurd voor de jaarlijkse afrekening. Hierdoor ontving hij jaarlijks een afrekening gebaseerd op schattingen van de meterstanden.
De familie V. verhuisde naar een nieuw adres en ondertekende een verhuisdocument ter bevestiging van de overnamemeterstand.
Ze schreven zich in bij de leverancier van hun keuze. Het gezin kreeg bevestiging van de inschrijving bij deze leverancier, die de facturatie opstartte.
Alhoewel ze op het verhuisdocument niet tekenden voor akkoord met inschrijving bij de leverancier van de vorige bewoner, stuurde ook deze leverancier hen facturen.
In de periode 2007-2009 woonden de heer en mevrouw V. op een adres waarvoor de netbeheerder op 31/05/2011 een aanrekening verstuurde voor het verbruik. Volgens de netbeheerder was er immers geen geldig leveringscontract voor de periode 26/12/2007-31/05/2008.
Meneer M. had zowel een tweevoudige meter voor dag- en nachttarief als een exclusieve nachtmeter voor zijn elektrische verwarming. Hij ontving een jaarlijkse afrekeningsfactuur voor een bedrag van 4.104,16 euro. Hij betaalde de factuur, maar stelde later vast dat de prijs per kWh van de exclusieve nachtmeter hoger was dan de prijs per kWh van het nachttarief van de tweevoudige meter. Hierbij kreeg de klant dus een factuur waarop zijn nachtverbruik werd aangerekend tegen dagtarief.